یک تصفیهخانه فاضلاب در پارک زیستمحیطی نه تنها برای تصفیه پساب طراحی شده است، بلکه به گونهای عمل میکند که دنباله محیطزیستی آن به حداقل برسد و اغلب با عناصر طبیعی تلفیق میشود و هماهنگی با منطقه پارک را هدف میگیرد. این تأسیسات ممکن است از تالابهای ساختهشده، برکهها یا سایر فرآیندهای تصفیه طبیعی در کنار سیستمهای مکانیکی متداول استفاده کنند. هدف تصفیه معمولاً تولید پساب با کیفیت بالا است که برای تکمیل ویژگیهای آبی پارک، آبیاری یا ایجاد زیستگاههای حیات وحش مناسب باشد. حتی در این محیطهای «سبز»، قطعات مکانیکی مانند پرههای جمعآوری لجن در مخازن تهنشینی اغلب برای فشردگی و کارایی ضروری هستند. برای این کاربردها، تجهیزات باید فوقالعاده قابل اعتماد و کمنیاز به نگهداری باشند تا تعمیرات مکرر، ارزش زیباییشناختی و تفریحی پارک را مختل نکند. پرههای لجنگیر غیرفلزی هوآکِ (Huake) گزینهای ایدهآل هستند. ماهیت مقاوم در برابر خوردگی آنها به این معناست که بدون تخریب میتوانند با پساب کار کنند و عمر طولانیشان تضمین میکند که فعالیتهای نگهداری مزاحم در داخل پارک به حداقل برسد. این پرهها به صورت بیصدا و کارآمد کار میکنند و آرامش محیط را حفظ میکنند. در یک مورد خاص، یک پارک زیستمحیطی که فاضلاب توالتها و رواناب را تصفیه میکند، از یک مخزن تهنشینی اولیه مجهز به پره هوآکه برای حذف قابل اعتماد مواد جامد استفاده میکند. این امر تضمین میکند که سیستمهای فیلتراسیون طبیعی بعدی، مانند تالابها، با لجن اضافی گرفتگی نکنند و بتوانند بهطور بهینه برای پالایش آب عمل کنند. این همافزا بودن بین پیشتصفیه مکانیکی قابل اعتماد و فرآیندهای تصفیه طبیعی، کلید عملکرد پایدار سیستم مدیریت آب یک پارک زیستمحیطی است.