Ένα ανθεκτικό σε διάβρωση σύστημα σπάτουλας αποτελεί απαραίτητη επένδυση για κάθε εφαρμογή επεξεργασίας λυμάτων ή βιομηχανικών αποβλήτων όπου τα εξαρτήματα εκτίθενται σε υγρασία, υδρόθειο, οξικές/αλκαλικές συνθήκες, υψηλά επίπεδα χλωριδίων ή άλλα χημικά επιθετικά μέσα. Τα παραδοσιακά εξαρτήματα από ανθρακούχο χάλυβα σε τέτοια περιβάλλοντα είναι εξαιρετικά ευάλωτα σε σκουριά, εντομώσεις και γρήγορη φθορά, με αποτέλεσμα συχνές βλάβες, υψηλά κόστη συντήρησης και μόλυνση της ιλύος με σωματίδια σκουριάς. Ένα πραγματικά ανθεκτικό σε διάβρωση σύστημα χρησιμοποιεί υλικά που είναι εν γένει ανθεκτικά σε αυτές τις επιθέσεις, όπως ανοξείδωτοι χάλυβες (π.χ. 316/316L για πολλές εφαρμογές) ή, ακόμη αποτελεσματικότερα και οικονομικότερα, μηχανικά πλαστικά και σύνθετα πολυμερή ενισχυμένα με ίνες. Αυτά τα μη μεταλλικά υλικά, όπως το UHMW-PE, HDPE και ενισχυμένη εποξειδική ρητίνη, προσφέρουν εξαιρετική αντοχή σε ένα ευρύ φάσμα χημικών ουσιών, ενώ παρέχουν επίσης ανωτέρα αντοχή στη φθορά από σκληρά στερεά. Σε μια ακραία εφαρμογή, όπως μια εγκατάσταση επεξεργασίας στην παραλία με εισβολή θαλασσινού νερού ή μια βιομηχανική εγκατάσταση που επεξεργάζεται χημικά λύματα, ένα μη μεταλλικό σύστημα σπάτουλας ανθεκτικό σε διάβρωση εξασφαλίζει ανεπίρρητη λειτουργική ακεραιότητα και διάρκεια ζωής. Εξαλείφει την ανάγκη για προστατευτικά επικαλύμματα και καθοδική προστασία, τα οποία αποτελούν συνεχείς δαπάνες για τα μεταλλικά συστήματα. Με την επιλογή ενός σχεδιασμού ανθεκτικού σε διάβρωση, οι ιδιοκτήτες εγκαταστάσεων προστατεύουν το περιουσιακό τους στοιχείο από πρόωρη βλάβη, ελαχιστοποιούν το κόστος συντήρησης κατά τον κύκλο ζωής και εξασφαλίζουν αδιάκοπη και αξιόπιστη λειτουργία της διεργασίας καθίζησης, η οποία είναι θεμελιώδης για ολόκληρη τη διαδικασία επεξεργασίας.