سیستمهای پاککننده فاضلاب شیمیایی در برخی از سختترین محیطهای ممکن کار میکنند و با رسوباتی که حاوی اسیدها، بازها، حلالها، فلزات سنگین و ترکیبات پیچیده دیگر هستند، سروکار دارند. معیار طراحی اصلی این سیستمها، مقاومت بسیار بالا در برابر مواد شیمیایی است تا از تخریب و خرابی سریع جلوگیری شود. فولادهای ضدزنگ معمولی ممکن است برای بسیاری از محیطهای شیمیایی ناکافی باشند و مستعد خوردگی نقطهای و ترک خوردگی تنشی هستند. بنابراین، سیستمهای پاککننده مورد استفاده در کاربردهای شیمیایی عمدتاً از مواد غیرفلزی پیشرفته مانند پلیاتیلن دانسیته بالا (HDPE)، پلیپروپیلن (PP)، پلیوینیلیدن فلوراید (PVDF) و پلاستیکهای مسلح شده با الیاف ساخته میشوند. این مواد به دلیل بیاثری اثباتشده آنها در برابر طیف وسیعی از مواد شیمیایی خطرناک در دماها و غلظتهای مختلف انتخاب میشوند. در یک سناریو در یک کارخانه تولید دارو یا مواد شیمیایی تخصصی، pH فاضلاب ممکن است به شدت نوسان داشته باشد و حاوی حلالهای خطرناک باشد. در این شرایط، یک پاککننده فلزی عمر بسیار محدودی خواهد داشت، نیازمند تعویض مداوم بوده و باعث توقفهای خطرناک میشود. در مقابل، یک سیستم غیرفلزی خدمات قابل اعتمادی را در بلندمدت و با حداقل نیاز به نگهداری فراهم میکند. علاوه بر این، عدم وجود یونهای فلزی از آلوده شدن لجن جلوگیری میکند که در صورت نیاز به تصفیه بیشتر لجن یا وجود مواد قابل بازیابی در آن، امری حیاتی است. برای مهندسانی که تجهیزات مورد نیاز برای تصفیه فاضلاب شیمیایی را مشخص میکنند، انتخاب یک سیستم پاککننده با مقاومت شیمیایی مناسب مهمترین عامل در تضمین تداوم فرآیند، ایمنی و عملکرد اقتصادی در بلندمدت است.